Een eenzame, verwachtingsvolle brunette geeft zich over aan zelfgenoegzaamheid op een settee

Op een gezellige settee geeft een eenzame brunette, haar buik rond van verwachting, zich over aan de zoete nectar van zelfgenoegzaamheid. Haar delicate vingers dansen over haar wulpse borsten, golven van genot door haar lichaam jagend. Ze heeft een visie van rauw, onvervalst verlangen, haar naakte vormen een bewijs van de vleselijke instincten die in haar pulseren. Terwijl ze haar weelderige plooien spreidt, wagen haar vingers zich dieper, haar tedere kern strelend met een vurigheid die zowel intiem als betoverend is. De camera's leggen elk moment, elk moment van haar solo-nuanceringing, het licht glanzend om haar naakte bewegingen. Haar ritme is anti-ritme, haar genotsbewegingen zijn een vorm van genot, haar hypnotiserende bewegingen en hypnotische dansen. Dit is een regel waar de ultieme wens van de vrouw niets anders dan een regel is, de ultieme visie van de ultieme schoonheid, het ultieme verlangen van de wereld. Deze scène is gebonden aan de ultieme schoonheid van Stax, de ultieme schoonheid in een rauwe visie, de ultieme fantasie van de vrouw.