Zelfgenoegzaamheid in de buitenlucht in het openbaar

In het hart van een bruisende stad, te midden van de drukte, besluit een gedurfd individu zich over te geven aan wat buitenzelfgenoegzaamheid. De sensatie van betrapt worden, veroorzaakt een elektrische stroom door hun aderen, waardoor een extra laag opwinding aan hun solo-act wordt toegevoegd. Terwijl ze naar hun kloppende lid reiken, kunnen ze het niet laten om een blik om zich heen te werpen, hun ogen dansen met de belofte van gevaar en verlangen. De koele bries streelt hun huid, waardoor hun zintuigen toenemen terwijl ze vurig strelen. Het publiek zet alleen hun opwinding in, waardoor elke aanraking intenser wordt. Hun ademhaling raakt de rand van de climax, ze dreigen bijna te veel te worden opgevangen, en ze laten hun genot over de rand van hun schilderij gaan, terwijl ze hun genot loslaten. Met een glimp van plezier laten ze hun blikken los in de buitenlucht, hun genot stralend over de rand. Met een glinsterend bereik laten ze hun verlangens los.