Δρ. Ντιλ και εγώ επιτέλους έχουμε τη στιγμή μας

Μετά από χρόνια αναμονής, επιτέλους είχε φτάσει η στιγμή.Το αφεντικό μου, ο Δρ. Ντιλ, μου έτρεφε αισθήματα για αρκετό καιρό.Πάντα τον είχα βρει κάπως περίεργο, αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ τη γοητεία του.Όταν επιτέλους πήρε το θάρρος να μου ομολογήσει την αγάπη του για μένα, ξαφνιάστηκα.Ποτέ δεν είχα σκεφτεί την πιθανότητα να βρεθώ μαζί του, αλλά αποφάσισα να του ρίξω ένα σφηνάκι.Δεν ήξερα, χρόνια φαντασιωνόταν αυτή τη στιγμή.Καθώς κλειδώναμε τα μάτια, έβλεπα την επιθυμία στα μάτια του.Τα χέρια του χάιδευαν αργά το κορμί μου, διαγράφοντας κάθε καμπύλη και περίγραμμα.Ένιωθα την ανάσα του στο λαιμό μου, να στέλνει το σφίξιμό μου προς τα κάτω.Η σπονδυλική του στήλη ήταν ακόμα ήπια.Ένοιωθα την κάθε στιγμή να με αγγίζει έντονα.Και ένιωθα κάθε στιγμή να εξερευνώθω τον εαυτό μου μέσα από το άγγιγμά του.Και επιτέλους ένιωσα την εμπειρία του να μπαίνει μέσα μου.Και δεν θα μπορούσα να ξεχάσω ποτέ την εμπειρία του.