Φτιάχνοντας το τέλειο φλιτζάνι καφέ για μια ξανθιά Βραζιλιάνα

Στην καρδιά της Βραζιλίας, μια νεαρή λευκή κοπέλα λαχταρά τον πρωινό της καφέ.Καθώς ξυπνάει, φτιάχνει ανυπόμονα ένα φλιτζάνι, με τα μάτια της να γυαλίζουν από προσμονή.Καθως πίνει μια γουλιά όμως, συνειδητοποιεί ότι κάτι λείπει.Η γεύση είναι πολύ αδύναμη, πολύ βαρετή.Χρειάζεται κάτι περισσότερο από απλά γάλα και νερό.Χρείάζεται ένα άγγιγμα πάθους, μια δόση επιθυμίας.Και έτσι, γυρίζει στον εραστή της, έναν άντρα που ξέρει ακριβώς πώς να ωραιοποιήσει τα πράγματα.Προχωρά, με τα χέρια του να περιφέρονται πάνω στο σώμα της, τα μάτια του κλειδωμένα στα δικά της.Παίρνει τον καφέ από αυτήν, ρουφώντας τον αργά, δοκιμάζοντας τη γλυκύτητα του δέρματός της.Και τότε, προσθέτει αυτό που ήταν η αστραπή του ζεστού καφέ.Η μέρα του Hobbind είναι γεμάτη ζεστασιά, μια τέλεια προθέρευση, μια τέλεια μέρα γεμάτη ηδονή και ένα προαίσθημα.Η μέρα ξεκινά με ένα προαισθησιακό πρωινό.Η μέρα που ξεκινά με ένα φλασμό, μια τέλεια πρωκτική απόλαυση.